skip to main |
skip to sidebar
ਪੀੜ
ਅੱਜ
ਸ਼ਾਮ ਬੈਠਾ,
ਚਿਤ੍ਰਸ਼ਾਲਾ ਵਿਚ,
ਤੇਰੀ
ਮੈਂ ਇਕ ਤਸਵੀਰ,
ਬਣਾਉਣ
ਲੱਗਾ ਹਾਂ |
ਮੈਂ
ਪੀੜ ਆਪਣੀ ਦੀ,
ਚੀਚੀ
ਵਿਚ ਪਾ ਕੇ ਸੁੱਚਾ
ਮੋਤੀ,
ਇਕ
ਖ਼ੁਸ਼ੀ ਮਨਾਉਣ ਲੱਗਾ ਹਾਂ |
ਉੱਠਿਆ ਹੈ,
ਮਾਰ ਜਾਣ ਦਾ,
ਕੋਝਾ
ਖਿਆਲ
ਸਿਰ ਪੀੜ ਦੇ ਵਾਂਗ,
ਮੈਂ ਤਪੇ ਦਿਲ ਦੀ,
ਕੇਤੂ-ਦਸ਼ਾ ਖਾਤਰ,
ਵਿਚ
ਮੜ੍ਹੀ,
ਆਪਣੀ
ਜਵਾਨੀ ਦੀ,
ਇਕ
ਦੀਵਾ ਜਗਾਉਣ ਲੱਗਾ ਹਾਂ |
ਮੈਂ
ਲੂਆਂ ਡਾਢੀਆਂ ਵਿਚ
ਹਾੜ੍ਹ ਦੀਆਂ,
ਮੱਲ
ਕੇ ਗੱਲ੍ਹਾਂ ਉੱਤੇ ਲੌਧਰ ਦੇ
ਫੁੱਲ,
ਮਾਰ
ਕੇ ਢੀਮ ਆਪਣੇ ਪਿਆਰ ਦੀ,
ਮਧੂ
ਮੱਖੀਆਂ ਉਡਾਉਣ ਲੱਗਾ ਹਾਂ |
ਤੇਰੇ
ਨੈਣਾਂ ਦੇ ਮੈਨੂੰ,
ਕੌਲ
ਫੁੱਲਾਂ ਦੀ ਕਸਮ,
ਮੈਂ
ਸੱਦ ਕੇ ਕੰਜਕਾਂ,
ਤੇਰੀ
ਯਾਦ ਦੀਆਂ,
ਰੋਜ਼
ਆਟੇ ਦੀਆਂ ਜੋਤਾਂ ਜਗਾਉਣ
ਲੱਗਾ ਹਾਂ |
ਮੈਨੂੰ
ਲੱਗੀ ਹੈ,
ਪਿਆਸ
ਡਾਢੀ ਤੇਰੀ ਦੀਦ ਦੀ
|
ਨਜ਼ਰ
ਆਉਂਦੇ ਨੇ,
ਮੈਨੂੰ
ਬਲਦੇ ਚਿਨਾਰ
ਮੈਂ
ਨਖੱਤਰ ਫ਼ੁੱਟਿਆਂ ਦਾ,
ਮੀਂਹ
ਮੁਸਲੇਧਾਰ
ਆਪਣੇ
ਉੱਪਰ ਵਸਾਉਣ ਲੱਗਾ ਹਾਂ |
ਹਾਂ
! ਮੈਂ ਲੈ ਕੇ ਬਪਤਿਸਮਾ,
ਕਿਸੇ
ਯਰੂਸ਼ਲਮ ਵਿਚੋਂ,
ਆਪਣੇ
ਇਸ਼ਕ ਦਾ ਜਮਾਂਦਰੂ-ਚਿੰਨ੍ਹ,
ਹੁਣ
ਸਾਰੀ ਦੁਨੀਆ ਨੂੰ ਵਿਖਾਉਣ ਲੱਗਾ
ਹਾਂ |
ਹਾਂ
! ਮੈਂ ਆਹਾਂ 'ਤੇ ਹੰਝੂਆਂ ਦੀ
ਵੇਦੀ ਤੇ,
ਪਾ
ਕੇ ਤਿਲ ਫੁੱਲ,
ਪੀੜ
ਅਗੰਮੀ ਦੇ,
ਇਕ
ਯੱਗ ਕਰਾਉਣ ਲੱਗਾ ਹਾਂ |
ਮੈਂ
ਤੇਰੀ ਯਾਦ ਦੀ ਦਰਸ਼ਨੀ
ਡਿਉੜੀ ਨੂੰ,
ਅੱਧੀ
ਰਾਤ ਤੋਂ ਸਵੇਰ ਤੱਕ,
ਭਿਉਂ
ਕੇ ਹੰਝੂਆਂ ਦੇ ਨਾਲ,
ਤੇ
ਫਿਰ ਵਾਲਾਂ ਨਾਲ ਸੁਕਾਉਣ ਲੱਗਾ
ਹਾਂ |
ਮੈਂ
ਸਦਾ ਬਹਾਰ ਦੇ ਫੁੱਲਾਂ
ਵਿਚ ਖਿੜਿਆ,
ਇਕ ਫੁੱਲ ਕਰੀਰ ਦਾ ਨਾ
ਲੈ ਸਕਿਆ,
ਹੁਣ
ਅੜੁੰਗ ਕੇ ਕੋਈ ਭੱਖੜਾ ਵਾਲਾਂ ਵਿਚ,
ਆਪਣਾ
ਜ਼ਖ਼ਮ ਲੁਕਾਉਣ ਲੱਗਾ ਹਾਂ|
ਮੇਰਾ
ਮਰੇ ਦਾ ਮੂੰਹ ਵੇਖੀਂ,
ਮੈਨੂੰ
ਸਹੁੰ ਲੱਗੇ,
ਤੂੰਹੀਉਂ
ਮੇਰਾ ਪਹਿਲਾ ਇਸ਼ਕ ਤੇ ਛੇਕੜਲਾ,
ਮੈਂ
ਰਿਆਜ਼ ਕਰਕੇ ਦਿਲ ਦੀ
ਵੇਦਨਾ,
ਤੈਨੂੰ
ਗਾ ਕੇ ਸੁਣਾਉਣ ਲੱਗਾ
ਹਾਂ |
ਮੈਂ
ਪੀੜ ਆਪਣੀ ਨਵ ਜਨਮੀ
ਦਾ,
ਰੱਖ
ਕੇ ਬੁੱਢਾ ਨਾਂ,
ਉਸਦੀ
ਲੰਮੀ ਉਮਰ ਲਈ,
ਲਿਆ
ਕੇ ਤਾਂਬੇ ਦਾ ਪੈਸਾ,
ਗਲ
ਪਾਉਣ ਲੱਗਾ ਹਾਂ |
ਡਿੱਗਣਗੇ
ਮੇਰੇ ਸਿਵੇ ਉੱਤੇ,
ਫੁੱਲ
ਸੋਸਨ ਤੇ ਮਹਿੰਦੀ ਦੇ,
ਮੈਂ
ਪੀਲੇ ਭੂਕ ਚਿਹਰੇ ਆਪਣੇ
ਦਾ,
ਹੁਣ
ਨਕਸ਼ ਮਿਟਾਉਣ ਲੱਗਾ ਹਾਂ |
ਮੈਂ
ਪੀਲੇ ਭੂਕ ਚਿਹਰੇ ਆਪਣੇ
ਦਾ,
ਹੁਣ
ਨਕਸ਼ ਮਿਟਾਉਣ ਲੱਗਾ ਹਾਂ |
(ਸੰਨ
1993)
No comments:
Post a Comment