skip to main |
skip to sidebar
ਵਰਜਿਤ
ਚੇਤਰ ਦਾ ਮਹੀਨਾ
ਵੇਲਾ
ਸ਼ਾਮਾਂ ਦਾ
ਦਿਸਹੱਦੇ
ਦੀ ਕੁੱਖ ਵਿਚ
ਡੁੱਬ
ਗਿਆ ਹੈ ਸੋਚ ਦਾ
ਸੂਰਜ
ਉਡੀਕ
ਦਾ ਵਗਦਾ ਪਾਣੀ ਹੋ
ਗਿਆ ਹੈ ਬਰਫ਼
ਲਿਖਣ
ਲਈ ਮੈਂ ਅੱਜ ਦਿਲ
ਵਿਚੋਂ
ਕੱਢ
ਕੇ ਲਹੂ ਰੱਖਿਆ ਹੈ
|
ਹੰਝੂ
ਮਿਲਾ ਕੇ ਇਹਦੇ ਵਿਚ
ਕਲਮ
ਡੁਬੋਈ ਹੈ
ਲਿਖਦੇ
ਲਿਖਦੇ ਨੂੰ ਅੱਧੀ ਰਾਤ
ਹੋਈ ਹੈ
ਵੱਸਿਆ
ਹੈ ਬਾਹਰ ਕਹਿਰਾਂ ਦਾ
ਮੀਂਹ
ਅੱਜ
ਰੱਬ ਦੀ ਅੱਖ ਵੀ
ਰੋਈ ਹੈ
ਕਦੇ ਤੂੰ
ਸੀ ਵਰਜਿਤ ਮੇਰੇ ਲਈ
ਅੱਜ
ਜ਼ਿੰਦਗੀ ਵੀ ਹੋਈ ਹੈ
|
(ਸੰਨ
1991)
No comments:
Post a Comment