ਮੇਰੀ ਸੋਚ ਮੁਰਦਾ ਹੋ ਗਈ..

ਮੇਰੀ ਸੋਚ ਮੁਰਦਾ ਹੋ ਗਈ
ਮੈਨੂੰ ਕਰ ਗਈ ਗ਼ਮਖੋਰ ਵੇ
ਮੈਨੂੰ ਤਿੜਕੇ-ਤਿੜਕੇ ਜਾਪਦੇ
ਇਸ ਦਿਲ ਦੇ ਦੁਖਦੇ ਜੋੜ ਵੇ ।
ਬਦ-ਬਖ਼ਤ ਮੇਰਾ ਨਾਮ ਵੇ
ਮੈਨੂੰ ਫਿੱਕੜੇ ਲੱਗਦੇ ਸ਼ੋਰ ਵੇ
ਗਾਹ ਗ਼ਮ ਦੇ ਮੈਨੂੰ ਪੈ ਗਏ
ਤੇ ਦਿਲ ਤੇ ਚੱਲ ਗਏ ਕੋੜ੍ਹ ਵੇ ।
ਹੁਣ ਪਰਦੇ ਲੱਥੇ ਭਰਮ ਦੇ
ਕੋਈ ਲੁੱਟ ਗਏ ਮੈਨੂੰ ਚੋਰ ਵੇ
ਅਸੀਂ ਸੁਪਨਾ ਕੁਝ ਸੀ ਵੇਖਿਆ
ਪਰ ਹੋ ਗਿਆ ਕੁਝ ਹੋਰ ਵੇ ।
ਫਿਰ ਰੂਹ ‘ਚੋਂ ਉੱਠੀ ਚੀਸ ਵੇ
ਉਸ ਮਾਰੀ ਜਦ ਚਿਲਕੋਰ ਵੇ
ਅਸੀਂ ਪੀੜਾਂ ਰੱਖੀਆਂ ਸਾਂਭ ਕੇ
ਸਭ ਖੇਡਾਂ ਦਿੱਤੀਆਂ ਤੋੜ ਵੇ ।
ਕੋਈ ਰੋਕੋ ਓਸ ਬਲੋਚ ਨੂੰ
ਛੱਡ ਤੁਰਿਆ ਸ਼ਹਿਰ ਭੰਬੋਰ ਵੇ
ਕਿਵੇਂ ਰਾਤ ਪੂਰੇ ਚੰਨ ਦੀ
ਨੂੰ ਖਾ ਗਿਆ ਘਨਘੋਰ ਵੇ ।
ਮੇਰੇ ਖਿੱਲਰੇ-ਖਿੱਲਰੇ ਵਾਲ ਵੇ
ਤੇ ਉੱਖੜੀ-ਉੱਖੜੀ ਤੋਰ ਵੇ
ਕੋਈ ਦੇਵੋ ਮੰਤਰ ਫੂਕ ਵੇ
ਕਿਤੇ ਪੈ ਜਾਵੇ ਸੂ ਮੋੜ ਵੇ ।
ਸਾਨੂੰ ਆਪਣੇ ਤੇ ਉਸ ਲਈ
ਕੋਈ ਮਾਣ ਸੀ ਸਿਰਤੋੜ ਵੇ
ਜਦ ਬੋਝੀਆਂ ਅੱਜ ਫੋਲੀਆਂ
ਤਾਂ ਵਿੱਚੋਂ ਨਿਕਲੇ ਰੋੜ ਵੇ
ਅਸੀਂ ਸਬਰ ਦਾ ਘੁੱਟ ਭਰ ਲਿਆ
ਤੇ ਖਾ ਲਿਆ ਗ਼ਮ ਭੋਰ ਵੇ
ਅਸੀਂ ਟੁੱਟ ਕੇ ਤੈਨੂੰ ਚਾਹ ਲਿਆ
ਤੇ ਚਾਹੁਣਾ ਹਾਲੀਂ ਹੋਰ ਵੇ ।

 ਸੰਨ 1994

ਕਵਿਤਾ

ਜਦੋਂ ਉਹ
ਅਜੇ ਮਿਲਿਆ ਨਹੀਂ ਸੀ
ਜਦੋਂ ਮੈਂ ਉਹਨੂੰ
ਏਨਾ ਲਾਗਿਉਂ
ਹਾਲੇ ਵੇਖਿਆ ਨਹੀਂ ਸੀ
ਮੈਨੂੰ
ਬੇਹੱਦ ਤੜਪ ਸੀ
ਰੋਸ ਵੀ ਸੀ
ਬੇਅੰਤ
ਅਨੇਕਾਂ ਸਾਲ
ਮੈਂ ਉਸਨੂੰ
ਬੇਤਹਾਸ਼ਾ
ਲੱਭਦਾ ਰਿਹਾ
ਬਾਵਜੂਦ
ਹਰ ਕੋਸ਼ਿਸ਼
ਸਭ ਕਰ ਕੇ ਵੀ
ਉਹਦੇ
ਦਿਲ ਨੂੰ ਜਾਂਦਾ
ਰਾਹ ਨਾ ਦਿੱਸਿਆ
ਫਿਰ
ਇੱਕ ਦਿਨ ਅਚਾਨਕ
ਉਸ ਦੀ ਖਬਰ ਮਿਲੀ
ਤੇ
ਮੈਂ ਵੇਖਣ ਲਈ
ਉਸਨੂੰ
ਦੇਰ ਤੋਂ ਪਹਿਲਾਂ
ਜਾ ਅੱਪੜਿਆ
ਪਰ
ਫੇਰ ਵੀ
ਮੈਨੂੰ ਇੱਕ
ਗੁੱਝੇ ਭੇਤ
ਤੋਂ ਬਿਨਾ
ਕੁਝ ਨਹੀਂ ਮਿਲਿਆ

(ਸੰਨ 2018)